ارسال داده های محرمانه با طراحی این سیستم امکان پذیر است.

والكر راث، استاد علوم كامپیوتر دانشگاه آزاد برلین، در حالِ كار بر روی پروژه­ای به نام ادلیكس (AdLeaks) است كه هدف آن ایجاد سیستمی است كه به افراد امكان آن را می­د­هد كه از طریق اینترنت داده­ها را ارسال كنند اما خود دیده نشوند.

به گزارش شبکه خبری دولت الکترونیک, سیستم ادلیكس كه هم­اكنون مراحل آزمایش و بررسی را می­گذراند، بخشی از پروژۀ EU CONFINE است. نخستین نسخۀ برای دانلود در دسترس است. برای مثال، انتقال داده بدون آن­كه ارسال­كنندۀ آن دیده شود برای افشاگران بسیار مهم است. این­ها افرادی هستند كه اطلاعات داخلی سازمان­ خود را در اختیار دارند و در مورد فساد شركت یا مقامات رسمی به عموم اطلاع­رسانی می­كنند.

مارك كلوین یك نمونه از این افراد است و اخیراً نیز ادوارد اسنودن این موضوع را افشا كرد كه مؤسسۀ امنیت ملی ایالات متحده (NSA) اطلاعات ارسالی از طریق اینترنت را تحت نظارت دارد.

بحث اخیر به شدت مبتنی بر برنامۀ ‌PRISM است كه اخیراً به عموم معرفی شده است. این برنامه به NSA اجازه می­دهد كه به داده­های ذخیر­شدۀ كاربران توسط گوگل، اپل، مایكروسافت، و شركت­های دیگر دست یابد. چیزی كه اغلب فراموش می­شود این است كه NSA از طریق ارتباطات مبتنی بر فیبرهای نوری نیز مستقیماً به داده­ها دسترسی دارد و بخش بزرگی از ارتباطات از همین طریق انجام می­گیرد. این موضوع شامل محتوای ارتباطی لورفته و نیز داده­های مربوط به تماس­های تلفنی است كه نشان می­دهد چه كسی با چه كسان دیگری در چه زمانی تماس گرفته است.

پروفسور والكر راث افشاگرانی چون اسنودن را تحسین می­كند و معتقد است كه همه جرأت آن را ندارند كه دست به این گونه اقدامات بزنند زیرا این كارها موجب از دست رفتن شغل و پیگردهای قانونی می­شود. وی می­گوید حتی افشاگرانی كه به طور ناشناس عمل می­كنند، با انتقال اطلاعات از طریق اینترنت دست به خطر زده­اند زیرا اطلاعاتی كه NSA گردآوری می­كند امكان ردگیری تماس­ها و ارتباطات اینترنتی را به سازمان­ها می­دهد. به گفتۀ پروفسور راث، رمزگذاری چیزی را در این زمینه تغییر نمی­دهد و بهتر است از خدماتی استفاده شود كه موجب ناشناس ماندن شخص می­شود. این گونه خدمات، مانند تور، ارتباطات را از طریق كامپیوترهای مختلف ارسال می­كنند و منشأ آن­ها را پنهان می­سازد.

البته معلوم نیست این اقدام به تنهایی برای انتقال اطلاعات مؤسسه­ای چون NSA كافی باشد. پروفسور راث می­گوید: “استفاده از تور ممكن است باعث شود كه شخص مظنون به نظر برسد.” شبكۀ تور همچنین تلاش می­كند تا ارتباطی با تأخیر اندك را شكل دهد زیرا با تحلیل ترافیك شبكه از طریق شنود می­توان دریافت كه كاربران در چه زمانی داده­ها را ارسال كرده­اند و این داده­ها در چه زمانی به مقصد رسیده­اند. با تعدد تكرارها می­توان ارتباطات مربوط به هر فرد را شناسایی كرد. به گفتۀ پروفسور راث، اگر كاربر و سرور هر دو در ایالات متحده باشند، NSA احتمالاً قادر به چنین تحلیل ترافیكی خواهد بود.

همین خطر تحلیل ترافیك داده­ها منجر به آن شد كه پروفسور راث و گروهی از دانشجویانش به یافتنِ راهی دیگر دست بزنند. آن­ها با همكاری استاد علوم كامپیوتر، سون دیتریچ از مؤسسۀ فناوری استیونس در نیوجرسی، دست به ساختِ سیستمی زده­اند كه حتی در صورتِ نظارت كامل بر اینترنت، امكان انتقال داده­هایی را كه به راحتی قابل ردگیری نیستند فراهم می­آورد.

سیستم ادلیكس ویژگی­های بارز داده­های ارتباطی را از آن­ها می­گیرد. این سیستم از برنامه‌های كوچكی استفاده می­كند كه در اكثر وب­سایت­ها برای تعاملی كردن و پویاسازی به كار می­روند. این نوع برنامه­ها كه در سایت­های متعارف وجود دارند، در مواقع لزوم پیام‌های خالی را به طور خودكار رمزگذاری  و به سرور ادلیكس منتقل می­كنند. افشاگران می­توانند با استفاده از مرورگری اصلاح­شده، پیام­های محرمانه را به جای پیام­های خالی رمزگذاری كنند. مراقبانی كه بر اینترنت نظارت می­كنند نمی­توانند این دو نوع پیام را از هم تشخیص دهند و به این ترتیب، نظارت­كننده نمی­تواند معنی دادۀ ارتباطی را درك كند. نرم­افزار لازم برای این كار نیز بدون نیاز به دانلود به همین طریق در اختیار كاربران قرار گرفته است.