اگنا – اطلاعاتی که در فضای مجازی ذخیره می کنیم همانند دارایی های ما هستند. همانطور که از اموال و دارایی های خود نگهداری می کنیم، باید از رمز های عبور خود در فضای مجازی هم نگهداری و مراقبت کرد.
اگر رمز های عبوری که انتخاب می کنید، ضعیف و قابل حدس باشند و یا به دست افراد غیر مجاز افتاده باشند، استفاده از دیوار های آتش پیشرفته، شناسه های رایانامه ای (ایمیل) امن و وسایل ذخیره ساز رمز گذاری شده هیچ، فایده ای برای حفظ اطلاعات محرمانه تان نخواهد داشت.
علاوه بر طولانی بودن، پیچیدگی رمز عبور مانع از آن می شود تا برنامه های رمزیاب موفق به حدس دقیق ترکیب حرف ها و در نتیجه کشف رمز عبور شوند. یک رمز عبور خوب باید علاوه بر حروف کوچک، حاوی اعداد، حروف بزرگ و ترجیحا علایم و نشانه ها ( !،@ و *) نیز باشد.
اگر رمز عبور انتخابی شما به گونه ای است که قادر به حفظ کردن آن نیستید و مجبورید آن را در جایی یادداشت کنید، این خطر وجود دارد که افراد غیر مجاز با آگاه شدن از محل نگهداری یادداشت های شما که میتواند در کشوی میز، جایی در منزل، داخل کیف پول یا حتی سطل آشغال به آن رمز ها دست یافته و اطلاعات محرمانه شما را در معرض تهدید جدی قرار دهند. اگر نمی توانید رمز عبوری بسازید که طولانی و پیچیده و در عین حال قابل حفظ کردن باشد، اطلاعات بخش چگونگی به خاطر سپردن رمز عبور های مطمئن ممکن است به شما کمک کند.
اگر پس از مطالعه ی آن بخش، باز هم به نتیجه ی دلخواه دست نیافتید نباید از انتخاب و ایجاد رمز عبورهای محفوظ و مطمئن ناامید شوید. زیرا برنامههای مدیریت بانک اطلاعاتی رمز عبورهای مانند KeePass شما را در ذخیره و نگهداری امن رمز عبورهایتان یاری میدهند. توجه داشته باشید که نباید از فایلهای قابل محافظت با رمز (چون Microsoft Word یا WinRAR) برای ذخیرهی رمز عبورهای استفاده کنید. رمز این گونه فایلها به راحتی و با استفاده از برنامههای رمزیابی که در سطح اینترنت و به صورت رایگان پراکندهاند، خیلی ساده و در عرض چند ثانیه گشوده میشود.
برای ساختن رمز های عبور خوب از کلمه یا عبارتی استفاده نکنید که در برگیرنده نام، شماره ملی، شماره تلفن، نام فرزند، تاریخ تولد و یا هر ویژگی دیگری که بشود با انجام کمی تحقیق در مورد شما و زندگی شخصی تان آن را حدس زد، باشد.
اگر مجبور شدید که رمز عبور خود را به یکd از دوستان، اعضای خانواده یا همکارتان بگویید، بهتر است ابتدا آن را به یک رمز عبور موقتی تغییر دهید و در اختیار فرد مورد نظر قرار دهید. پس از آن که وی دیگر احتیاجی به آن نداشت، رمز عبور را به شکل اولش برگردانید. البته راه های دیگری نیز غیر از بازگو کردن رمز عبور به دیگران وجود دارد، مثلاً می توان برای فردی که نیاز به استفاده از رایانه شما دارد، شناسه جداگانه ساخت. در این صورت، این فرد علی رغم استفاده از رایانه شما امکان دسترسی به اطلاعاتتان را نخواهد داشت. مخفی نگهداشتن رمز عبور همچنین مستلزم آن است که مراقب باشید تا در هنگام تایپ کردن آن و یا جستجوی آن در بانک اطلاعاتی رمز عبور های، افراد غیر مجاز با نگاه دزدکی از روی شانه های شما قادر به دیدن آن نباشد.
استفاده از یک رمز عبور برای بیش از یک شناسه جدا خود داری کنید. در غیر این صورت، اگر فردی موفق به کشف رمز عبور شما شود، حجم وسیع تری از اطلاعات شما در معرض خطر خواهد بود. اهمیت این مسأله خصوصا از آن جهت است که برخی از برنامه های رمزیاب می توانند به سادگی برخی رمز ها را کشف کنند. مثلاً اگر از یک رمز عبور یکسان برای ورود به ویندوز و ورود به شناسهی رایانامهی (ایمیل) خود استفاده کنید، فرد بدنیت با شکستن رمز ویندوز که کار چندان سختی هم نیست میتواند به نامه های شما از طریق ورود به شناسه رایانامه تان دسترسی یابد. علاوه بر این، حتی اگر دارای چندین رمز عبور متفاوت هستید، هرگز آن ها را بین شناسه های مختلف خود جا به جا نکنید.
برخی افراد به یک رمز عبور خاص عادت کرده، هرگز آن را تغییر نمی دهند. لطفاً از این ایده پیروی نکنید. هر چه رمز شما به مدت طولانی تری بدون تغییر باقی بماند، احتمال حدس زدن یا کشف کردن آن توسط دیگران بالاتر میرود. به علاوه اگر کسی بدون آن که متوجه شوید موفق به کشف و دزدیدن رمز عبور شما شود، تا زمانی که آن رمز عبور خاص تغییر نکرده است، به اطلاعات شما از هر نوعی که هست، دسترسی خواهد داشت.