|
بنا به اين اظهارات كه با واقعيت نيز سازگاري بيشتر و ملموستري دارد، «اينترنت ملي» مراحل نهايي خود را طي ميكند و قطع كامل وي پي انها از يكي دو ماه پيش و همچنين غبرقابل استفاده شدن فيلترشكنها طي روزهاي اخير، نشاندهنده اجرايي شدن نهايي اين طرح ميباشد. طرحي كه عملا ارتباط اينترنت ايران را كاملا با دنياي مجازي خارج از كشور قطع و مديريت آنرا به سيستم مخابرات ايران خواهد داد. بدين شكل كه مديريت اين شبكه داخلي موسوم به «اينترنت ملي» به دليل اينكه درگاه «پورت» اصلي اين شبكه را با ساماندهي طرح مذكور به كنترل كامل خود درآورده و در اختيار دارد فقط به آي پيهايي كه خود صلاح بداند اجازه ورود به اينترنت كشور را ميدهد. اين طرح قبلا در كشورهاي چين و سپس كرهشمالي اجرايي شده است.
در واقع شيوه مديريت اينترنت كشور و نظارت بر وب سايتها در طرح جديد با سيستم قبلي، 180 درجه متفاوت شده است. به اين معنا كه تا قبل از اين همه سايتهايي كه سيستم تشخيص ميداد فيلتر (غيرقابل دسترس) ميشدند اما ارتباط با كل شبكه جهاني برقرار بود. به عبارت شفاف تر فرضا اگر در شبكه جهاني 10 ميليون سايت موجود بود، شما دسترسي به 10 هزار مورد مشخص آن را قطع «فيلتر» ميكرديد ولي هرآنچه كه در اين فضاي گسترده وجود داشت و شما پورت آن را قطع نميكرديد، قابل مراجعه و دسترسي بود. به همين دليل امكان استفاده از ويپيان و فيلتر شكن به سادگي وجود داشت.
در «اينترنت ملي» اما وضع كاملا متفاوت و بالعكس است. در اين طرح كه مراحل نهايي آن در حال اجراست، اينترنت كشور عملا به يك شبكه داخلي و نه جهاني تبديل و مديريت مخابرات فقط به سايتهايي كه خود اجازه ميدهد اجازه ورود به اين شبكه را ميدهد. در واقع شما فرضا از بين همان 10 ميليون سايت مورد اشاره در شبكه جهاني، حالا اجازه ميدهيد كه 10 هزار سايت مشخص اجازه ورود به شبكه را دارند و كنترل سرعت آن را نيز در اختيار داريد به همين دليل نه تنها ويپيانها و فيلترشكنها بلكه هر سايت و وبلاگ و … از سرورهاي خارج از شبكه داخلي امكان ورود به «اينترنت ملي» را نخواهند داشت. اندك ويپيانهايي هم كه در حال حاضر قابل استفاده هستند عمدتا تحت مديريت و كنترل سيستم مخابراتي هستند كه به آنها مجور قانوني دادهاند تا در اختيار افراد و سازمانهاي دولتي و رسمي قرار داده شوند. مجموعه همه اينها در عمل و در مرحله نهايي «اينترنت ايران» را به يك شبكه داخلي «اينترانت» مبدل ميكند.