داستان خیلی هم پیچیده نیست، پای صحبت کسانی که از خانه فرار کرده‌اند، بنشینید معلوم می‌شود ناسازگاری با خانواده مهم‌ترین عامل فرار است.
به گزارش شبکه خبری دولت الکترونیک، البته به این مشکل باید خودخواهی فرارکننده، فقر و وحشت از حضور در خانه را نیز اضافه کرد. شاید بد نباشد که بدانید تعدادی از بچه‌های فرار را کسانی تشکیل می‌دهند که نان‌آور خانواده‌شان در یک تصادف جان خود را از دست داده و در سال‌های اخیر تعداد فرار دختران از پسران پیشی گرفته است.
رییس انجمن مددکاران ایران درباره ارتباط فرار افراد از خانه با مرگ نان‌آور یا سرپرست خانواده معتقد است که این دو عامل ارتباطی غیرمستقیم با هم دارند و تصادف، بالقوه نمی‌تواند عاملی برای فرار از خانه باشد. حسین موسوی چلک در این باره به «حمایت» می‌گوید: در هیچ یک از نتایج پژوهش‌هایی که در مورد فرار از خانه انجام شده، تصادف عاملی برای فرار نبوده است؛ اما تصادفی را که منجر به فوت پدر و بی‌سرپرست شدن و یتیم شدن بچه‌ها شده است ، می‌توان عاملی برای فرار از خانه دانست.
قیافه شهرها فرار زاست
وی با بیان اینکه عواملی از جمله ساختار کلان شهرهای کشور می‌تواند به فرار افراد از خانه منجر شود، می‌گوید: ساختار کلان‌شهرهای کشور این معضل اجتماعی را تشدید می‌کند؛ برای نمونه معماری شهری، مبلمان شهری و رنگ‌هایی که در شهرها مورد استفاده قرار می‌گیرد، افسردگی را تشدید می‌کند و زمینه‌های بروز جرم را فراهم می‌آورد. رییس انجمن مددکاران ایران کسب استقلال مالی، خشونت‌های خانوادگی، شکست در زندگی،ارتکاب جرم، برقراری رابطه با جنس مخالف، کسب آزادی و رهایی از امرونهی‌های والدین باعث می‌شود فرد از خانه فرار کند.
فرار برای برآورده شدن نیازها
غنچه راهب، آسیب‌شناس نیز محیط آشفته خانه و برآورده نشدن نیازهای اعضای خانواده را یکی از دلایل ترک خانه از سوی این افراد می‌داند. وی در این باره به «حمایت» می‌گوید: وقتی که نیازهای اساسی افراد در خانه برآورده نشود، میل افراد به ترک و فرار از خانه بیشتر خواهد شد. این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی، اغفال و فریب خوردن دختران و پسران، گروه‌های دوستی نامناسب، روش‌های تربیتی سخت‌گیرانه و استبدادی والدین، غفلت و بی‌توجهی آنان به بچه‌ها، گرفتار شدن در باندهای اجتماعی، ازدواج‌های اجباری را از عوامل ناامن شدن خانه برای فرزندان و تشدید فرارها شده‌اند.
وی ادامه می‌دهد: بچه‌هایی که از سوی والدین به زور برای کسب درآمد به خیابان فرستاده می‌شوند نیز بخشی از جامعه بزرگ فراریان از خانه را تشکیل می‌دهند. این بچه‌ها بعد از مدتی دیگر میلی به برگشت ندارند و به همین دلیل درگیر باندهای خلافکار می‌شوند و آسیب‌های اجتماعی فراوانی به خود و جامعه وارد می‌کنند.
مشکلات خانوادگی، عامل اصلی
در میان همه دلایلی که برای فرار شمردیم مشکلات خانوادگی علت 60 درصد از فرارهای استان چهارمحال و بختیاری را به خود اختصاص می‌دهد. عباس بخشی، کارشناس بهزیستی این استان در این باره می‌گوید: فرار از خانه به طور عمده توسط افراد ناآگاه و جوانان زیر 20 سال در استان صورت می‌گیرد. وی با بیان اینکه بیشترین آمار فرار از منزل در استان را زنان به خود اختصاص داده‌اند، تصریح می‌کند ازهم‌گسیختگی خانواده، اختلافات خانوادگی، بدرفتاری خانواده با آنان و بی‌توجهی خانواده به نیازها و نحوه ارتباط با اجتماع را از مهم‌ترین دلایل ترک منزل است.
رییس اورژانس اجتماعی بهزیستی گچساران، از توابع کهگیلویه و بویراحمد نیز از شیوع فرار دختران در این شهرستان طی 2 سال اخیر خبر می‌دهد و می‌گوید: سن اکثر دختران فراری این شهرستان در محدوده ۱۵ تا ۲۵ سال است، در این میان خانواده‌ها می‌توانند با ارتباط مناسب با فرزندان و رفع نیازهای مادی و عاطفی آنها تأثیر بسیار زیادی در پیشگیری از انواع آسیب‌های اجتماعی به خصوص فرار دختران از خانه داشته باشند. عزیزالله دیلمی آشفتگی و درهم‌ریختگی خانواده‌ها، اختلافات خانوادگی، اعتیاد والدین، جدایی والدین از همدیگر و نبود صمیمیت در میان اعضای خانواده را از مهم‌ترین دلایل فرار دختران از خانه دانست.
دخترانی که یا فرار می‌کنند یا خودسوزی
مدیر کلینیک مددکاری همراه استان ایلام نیز در این باره می‌گوید: در استان ایلام سابقه فرار دختران به دلیل افسردگی زیاد است. حیران پورنجف ادامه می‌دهد: دخترها می‌داند وقتی از خانه فرار کند، سرنوشتی بدتر از آنچه در خانه داشتند برایشان اتفاق خواهد افتاد؛ ولی هیچ کس به مشکلاتی که در خانه این افراد رخ می‌دهد، توجه نمی‌کند. برای رفع این مشکل باید به خانه بچه‌های فراری ایلام رفت.
