یک رایانه دارای سه بخش اصلی و شامل صفحه‌نمایش، قسمت پردازشی و تجهیزات ورود اطلاعات مانند کیبورد است. از زمانی که مانیتورها شروع به افزایش سایز کردند این امکان فراهم آمد تا دو بخش دیگر نیز با صفحه‌نمایش ترکیب شوند و تمام سیستم به صورت یکپارچه ارائه شود.
به گزارش شبکه خبری دولت الکترونیک، این رویکرد اگرچه در ابتدا موفق نبود اما بعدها به دلیل مزیت‌هایی مانند مصرف انرژی، فضای کمتر و سهولت استفاده رواج پیدا کرد.
کامپیوترهای مجتمع یا All In One که به اختصار AIO نامیده می‌شوند ساختاری مشابه با لپ‌تاپ‌ها دارند و تمام قطعات درونی یک رایانه در پشت نمایشگر آنها قرار گرفته است. تمام اجزای اصلی یک کامپیوتر در AIO نیز وجود دارد و از نظر مشخصات فنی تفاوت زیادی بین یک لپ‌تاپ با AIO نیست. بنابراین از نظر کاربرد هم تفاوتی وجود ندارد و تمام فعالیت‌هایی که توسط یک رایانه دسکتاپ یا لپ‌تاپ قابل اجراست در AIO نیز پشتیبانی می‌شود. ضمن اینکه مزایا و معایب این دستگاه‌ها نیز ترکیبی از ویژگی‌های این دو گروه است. برای آشنایی بیشتر با این محصولات آنها را به طور جداگانه با لپ‌تاپ و دسکتاپ مقایسه می‌کنیم.
AIO و دسکتاپ‌ها
کامپیوترهای AIO در واقع نوعی از کامپیوترهای رومیزی هستند و عملکرد آنها یکی است. هر دو رایانه را نمی‌توان حمل کرد و در جای خود ثابت هستند با این تفاوت که رایانه‌های مجتمع یا AIO فضای کمتری اشغال می‌کنند و نیازی به بخش کیس ندارند. یکی دیگر از تفاوت‌های این رایانه‌ها نیز کاربردهای پردازشی آنهاست. در مورد فعالیت‌های عمومی و روزمره این دو گروه تفاوتی با یکدیگر ندارند اما زمانی که بحث پردازش‌های حرفه‌ای مطرح باشد AIO مبارزه را به رقیب رومیزی و سنگین‌وزن خود واگذار می‌کند. به عنوان مثال برخی گیم‌های امروزی دارای محتوای گرافیکی پیچیده‌ای هستند و پردازش آنها عملا توسط یک کارت گرافیکی حرفه‌ای امکان‌پذیر است که غیر از فضای کافی برای جریان هوا و کاهش حرارت، به مواردی مثل پاور نیاز دارد. در مورد سایر قطعات نیز محدودیت‌های مشابه دیده می‌شود به عنوان نمونه هارددیسک‌های AIO از نوع ۲٫۵ اینچی هستند و پردازنده آنها هم نسبت به مدل‌های رومیزی مصرف انرژی و توان پردازش پایین‌تری دارد. توجه داشته باشید که AIO مانند لپ‌تاپ‌ها می‌تواند بازی‌ها را اجرا کند ولی همان‌طور که لپ‌تاپ‌ها در پردازش‌های سنگین با مشکل مواجه هستند AIO نیز همین‌گونه است. توان پردازش این محصولات ارتباط مستقیم با قیمت آنها دارد.برق مصرفی در کامپیوترهای AIO نسبت به دسکتاپ‌ها پایین‌تر است و آنها می‌توانند با مصرف انرژی زیر ۵۰ وات به راحتی اجرا شوند و تمام کاربردهای عادی را انجام دهند. یکی دیگر از مزیت‌های AIO نیز عدم استفاده از کابل‌های فراوان و آشفتگی محیط است. یک نکته دیگر در مورد تفاوت AIO و دسکتاپ، توان به‌روز‌رسانی رایانه‌های مجتمع است. AIO محدودیت‌های زیادی در تعویض قطعاتی مثل پردازنده و تراشه گرافیکی دارد و در مورد تغییر رم و هارد نیز به اندازه دسکتاپ‌ها راحت و سریع نیست.
AIO و لپ‌تاپ‌ها
رایانه‌های AIO فضای کمتری نسبت به دسکتاپ‌ها اشغال می‌کنند و می‌توان آنها را تنها از طریق یک کابل برق راه‌اندازی کرد. این مشخصاتی است که لپ‌تاپ‌ها نیز آن را دارند و از این نظر برتری متوجه AIO نیست. ضمن اینکه در سال‌های اخیر به دلیل حساسیتی که در مورد مصرف انرژی ایجاد شده است لپ‌تاپ‌ها حتی می‌توانند گزینه بهتری نسبت به AIO باشند. در مورد توان پردازش باید گفت ساختار AIO و لپ‌تاپ دقیقا مشابه است و هیچ کدام نسبت به دیگری برتری ندارند.
با این توضیح AIO از نظر کاربرد در یک فضای ثابت مزیتی ندارد اما آنچه می‌تواند به عنوان یک نکته مثبت برای این محصولات مطرح شود موضوع اندازه نمایشگر است. لپ‌تاپ‌ها معمولا در سایز ۱۵ اینچ یا کمتر تولید می‌شوند در حالی که اغلب رایانه‌های AIO دارای اندازه ۱۹ اینچ و بالاتر هستند. افزایش فضای نمایش، وسعت بیشتری برای اجرای نرم‌افزار‌ها و مشاهده محتوا ایجاد می‌کند. البته می‌توان قیمت را هم به عنوان یکی دیگر از برتری‌های AIO مطرح کرد.
